“Jeśli muzyka jest miłości strawą.
Dajcie mi waszej muzyki do zbytku,
Niechaj apetyt umrze z przesycenia.”
(William Szekspir “Wieczór Trzech Króli”)
Tymi pięknym słowami, które piórem swym skreślił największy z angielskich poetów – Wiliam Szekspir, zapraszamy Państwa na kolejny koncert w ramach cyklu “Muzyka Mistrzów Baroku”. Ten wyjątkowy wieczór, na który zapraszamy Państwa w dniu 13 października o godzinie 19.00, wypełnią dźwięki angielskiej muzyki kameralnej. Barokowe kompozycje zabrzmią w wykonaniu zespołu instrumentów dawnych “La Cicaletta”, który połączył talenty muzyków z wielu miejsc świata: Wielkiej Brytanii, Francji, Polski, Grecji, Argentyny i Australii. Kierownictwo nad zespołem sprawuje grający na kornecie i jego odmianach Gustavo Gabriel Gargiula, a towarzyszyć mu będą: Roberta Diamond (sopran), Ludmila Krivich (kornet), Stephanie Muncey Dyer (puzon), Piotr Dąbrowski (puzon) oraz Iason Marmaras (klawesyn).
Na tę angielską ucztę zapraszamy do Auli Magna Pałacu Branickich ze wstępem wolnym.
Ensemble „La Cicaletta”
w składzie:
Gustavo Gabriel Gargiula – kornet, cornetto muto, flet prosty, kierownictwo artystyczne
Robbie Diamond – sopran
Ludmila Krivich – kornet sopranowy, altowy i tenorowy
Stephanie Muncey Dyer – puzon
Piotr Dąbrowski – puzon
Iason Marmaras klawesyn
Program:
Słowo: Music to hear
Sonet VIII William Shakespeare (1564-1616)
Thomas Campion (1567-1620)
Pieśń: Fain would I wed a fair young man
CZEŚĆ I TAŃCE I FANTAZJE
Augustine Bassano (1530 – 1604)
Pavane
Antony Holborne (1545-1602)
Fantasia I trium vocum
John Hingeston ( 1899-1974 )
Fantasia I
Henry Loosemore (c.1600 – 1670)
Verse a 3
John Hingeston ( 1899-1974 )
Fantasia II
CZEŚĆ II: ZA ŚWIATŁEM SATURNA
Słowo: If music sweet poetry agree…
Richard Barnfield (1574–1627)
Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621)
Pavana Lachrimae
Antony Holborne (1545-1602)
The Image of Melancholy
Peter Philips (1560 – 1628) / Robert Dowland (1610)
Pieśń: Amarilli di Giulio Romano ( my fair Amarillys)
Angelo Notari (1556 -1663)
Romanesca “Piangon al pianger mio” (London, 1613) z Variations on the Ruggiero
CZĘŚĆ III Muzyka dla bogów i królów
Mathew Locke (1621-1677)
Musicke for his magestys sagbutts and cornetts
Daniel Purcell (1664, 1717)
Song: with horns and hounds
CZĘŚĆ IV: Wojna i miłość
Nicholas Matteis (1650 – 1714)
Battaglia / Aria Amorosa / La vecchia sarabanda
aranżacja: Gustavo Gargiulo
Słowo: Jeźli muzyka jest miłości strawą…
William Shakespeare Wieczór Trzech Króli
Henry Purcell (1659 – 1695)
If Music be the food of love
GUSTAVO GARGIULO – cynk
Gustavo Gargiulo urodził się w 1982 r. Naukę gry na trąbce rozpoczął w swoim mieście rodzinnym, gdzie związał się z kilkoma zespołami i orkiestrami. Jego zamiłowanie do muzyki dawnej dało mu impuls do podjęcia się nauki gry na trąbce barokowej. W 2004 r., po ukończeniu kursu mistrzowskiego u Lene Langballe (Dania), rozpoczął studia w klasie cynku.
W latach 2005-2008 studiował w Centre de Musique Ancienne of Genève (Szwajcaria) pod kierunkiem prof. Williama Dongoisa.
W 2012r. ukończył studia w CNR Conservatoire de Paris w klasie prof. Jean Tubery, otrzymując „Dyplom specjalizacji w muzyce dawnej”.
Regularnie współpracuje z zespołami: Capella Mediterranea (Szwajcaria), Akademie für Alte Musik Berlin (Niemcy), Elyma (Szwajcaria), Clematis (Belgia), Akademia (Fr) Barroca del Suquia (Argentyna) pod batutą Leonardo Garcia, Rene Jacobs, Jean Tubery, Franocise Laserre, Gabriela Garrido i Manfredo Kreamera.
Z tymi i innymi zespołami występował w różnych miejscach, takich jak kościoły, pałace, muzea i na festiwalach m.in. w Argentynie, Urugwaju, Brazylii, Szwajcarii, Francji, Niemczech, Włoszech, Belgii, Hiszpanii, Holandii, Litwie, Polsce, Malcie, Indiach.
Wziął udział w 15 nagraniach wydanych przez następujące wytwórnie fonograficzne: Harmonia-Mundi (Francja / Niemcy), Ricercare (Belgia), Semplice (Litwa), Blue-Art (Argentyna).
Artysta również rozwija swój warsztat pracy jako pedagog w Argentynie (Iuna, Promusica), Brazylii (Universidad Estatal de Campinas), Chile (Universidad de Viña del Mar), Litwie (Festiwale w Pałacu Wielkich Książąt Litewskich), Europejskiej Akademii Barokowej Ambronay’s (Francja) i szczególnie w Polsce: MLSMD Schloss Scharfeneck.
ROBERTA DIAMOND – sopran
Roberta to wszechstronna sopranistka specjalizująca się w interpretacji muzyki epoki renesansu i baroku. Absolwentka Guidhall School of Music and Drama, Roberta współpracuje z wieloma zespołami i duetami na całym świecie. Występowała na żywo w BBC Radio 3 oraz podczas koncertów w St. Martin-in-the-Fields, Handel House i Wigmore Hall, na Festiwalu Muzyki Dawnej w Urbino, Festiwalu Haendlowskim w Londynie, Festiwalu Muzyki Dawnej w Greenwich oraz Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Barokowej w Boliwii. Roberta brała udział w kursach mistrzowskich i śpiewała pod kierunkiem wielu wiodących artystów w jej dziedzinie, włącznie z Damą Emmą Kirkby, Gabrielem Garrido, Richardem Egarrem, Johnem Buttem i Alssandro Quarta.
Jej ostatnie role, które wykonuje z powodzeniem to Amore w Koronacji Poppei (produkcja Pinchgut Opera, 2017), Minerva w Powrocie Ulissesa do ojczyzny Monteverdiego, Galatea w Acisie i Galatei Haendla, Diana w Actéon changé en biche Charpentiera, Kupidyn w Wenus i Adonis Blowa, Céphise w Pigmalionie Remeau oraz Atalanta w Serse Haendla.
Roberta regularnie występuje ze swoim mieszanym zespołem muzyki dawnej, Lux Musicae London, jest członkiem zespołu Emmy Kirkby, Dowland Works oraz stałym gościem Ensemble Molière i Ensemble 642. Niedawno rozpoczęła współpracę z The Song Company oraz została stypendystką Voces8 w Wielkiej Brytanii w latach 2018-19.
Ponadto, Roberta chętnie współpracuje z muzykami ludowymi na całym świecie w projektach transkulturowych. Znajduje szczególne upodobanie w wykonywaniu utworów w języku arabskim i hebrajskim, które studiowała na uniwersytecie. W 2017 i 2018 r. miała możliwość dać temu wyraz na Światowym Festiwalu Muzyki Ketevan w Goa, Indie. We wrześniu 2018 r. Roberta rozpoczęła studia magisterskie w Schola Cantorum w Bazylei. Roberta wykonywała role Amore w naszej produkcji Koronacji Poppei Monteverdiego w 2017 r. oraz Amore, Melanto i Giunone w Powrocie Ulissesa (2019 r.).
LUDMIŁA KRIVICH – cyk, cynk altowy i tenorowy
Ludmiła podjęła naukę gry na wiolonczeli w wieku 8 lat, współpracowała z członkami Narodowej Orkiestry Symfonicznej, Fernando Sanchez i Marią Eugenią Castro.
Jako wiolonczelistka była członkiem Orquestrata Academica del Teatro Colon w latach 2006-2008.
W 2008 r. rozpoczęła studia w klasie rożka francuskiego u M. Armando Izzi (Narodowa Orkiestra Symfoniczna) oraz uczestniczyła w kursach mistrzowskich u następujących profesorów: Jorge Renteria (Hiszpania, róg), Sarah Wilis, Fergus Mc William. W 2014 r. odkryła swoje powołanie do muzyki dawnej i rozpoczęła studia na cynku pod kierunkiem profesorów Gustavo Gargiulo i Judith Pacquier. Obecnie doskonali swoje umiejętności u Jeana Tubery w Konserwatorium Paryskim.
Współpracuje z takimi zespołami jak: Labor Intus Occursus i Cappella Cisplatina (Argentyna, dyr. Gabriel Garrido), Orquesta Monteverdi de Goias (Brazylia, dyr. Roberto Zarpellon, Włochy), Constrasto Armonico (Polska, dyr. Marco Vitale), La Cicaleta (Szwajcaria), Cappella San Petronio (Bolonia, Włochy), Scola San Rocco/Harmonía Parnassia (Vicenza, Włochy), Cappella Sagitariana (Drezno, Niemcy), Elyma (Francja).
Równolegle z działalnością muzyczną, artystka studiuje historię na Uniwersytecie w Buenos Aires. Prowadzi też ważną działalność pedagogiczną i badawczą na pograniczu filozofii, historii i muzyki, prezentując swoje dokonania na Escuela Iberoamericana de Ministriles (Cordoba – Argentyna, 2015) i Escuela Internacional de Ministriles (Walencja – Hiszpania, 2017).
STEPHANIE MUNCEY-DRYER – puzon barokowy
Urodzona i wychowana w Południowej Walii, Stephanie studiowała muzykę w King’s College, Cambridge i została pierwszym muzykiem grającym na puzonie barokowym na Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie, studiując grę na puzonie historycznym u Adama Woolfa i puzonie współczesnym u Dudleya Brighta w ramach kursu MMus Historical Performance and Research.
Stephanie rozpoczęła naukę gry na puzonie w wieku 7 lat, a mając 10 lat została główną puzonistką w Narodowej Orkiestrze Dziecięcej Wielkiej Brytanii, piastując tę funkcję przez 3 lata. W wieku 13 lat zadebiutowała na koncertach w Cardiff i we Francji; w tym czasie była najmłodszą w historii główną puzonistką w Walijskiej Narodowej Orkiestrze Dętej i główną puzonistką Walijskiej Narodowej Młodzieżowej Orkiestrze Jazzowej. Następnie przez cztery lata występowała w Narodowej Orkiestrze Młodzieżowej Wielkiej Brytanii, grając na eufonium w Planetach Holsta pod batutą Keitha Lockharta i Don Kichocie Straussa pod batutą Yana Pascala Torteliera. W kolejnych latach była muzykiem Narodowej Symfonicznej Orkiestry Dętej Walii, Walijskiej Narodowej Orkiestry Młodzieżowej i Walijskiej Narodowej Młodzieżowej Orkiestry Jazzowej. Będąc nadal studentką, Stephanie rozpoczęła współpracę z Walijską Narodową Orkiestrą BBC, Walijskim Narodowym Dektetem Dętym oraz z Wonderbrass – uznaną, dużą grupą działającą na pograniczu soul-funk-ska-latin-jazz, występując w takich miejscowościach jak Brecon, Lichfiled, Cheltenham oraz na Międzynarodowych Festiwalach Jazzowych w Marlborough. Jako absolwentka Uniwersytetu w Cambridge, Stephanie została główną puzonistką słynnej uniwersyteckiej orkiestry kameralnej i towarzystw muzycznych, kierowała Towarzystwem Muzycznym King’s College oraz była członkiem chóru mieszanego King’s Voices.
Jako stypendystka- studentka Międzynarodowej Szkoły Letniej w Dartingon w 2012 r. pod kierunkiem Emily White i Davida Staffa, Stephanie odkryła swoje zamiłowanie do puzonu barokowego. W kolejnych latach kontynuowała naukę prywatnie u Emily i Adama Woolfów, aby następnie a we wrześniu 2013 r dostała się do Akademii. Często występując gościnnie jako instrumentalistka w takich wybitnych zespołach muzyki dawnej jak His Majestys Sagbutts & Cornetts, the QuintEssential Sackbut and Cornett Ensemble i the London Handel Orchestra, Stephanie wzbogaca swój muzyczny warsztat, wykonując dzieła klasyczne i współczesne w Wielkiej Brytanii i za granicą. Na dowód swej wszechstronności, ostatnio odbywa trasę koncertową po Wielkiej Brytanii we współpracy z kompozytorem muzyki współczesnej, Charliem Barberem, wykonując jego dzieło Zagłada Domu Usherów (Sound Affairs), wystąpiła na dwudziestu recitalach puzonowych/puzonu barokowego w ramach słynnej serii koncertów muzyki klasycznej dla niemowląt i małych dzieci „Bach dla Dzieci”, oraz jako reżyser muzyczny podczas bożonarodzeniowego wydarzenia w 2014 r. – „Follow the Super Star” (NB Management).
PIOTR DĄBROWSKI – puzon
Absolwent klasy puzonu w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 1996 muzyk orkiestry Teatru Wielkiego Opery Narodowej. Już podczas studiów rozpoczął grę na puzonie historycznym i podjął współpracę z jedyną w Polsce grupą grającą na tych instrumentach – zespołem Trombastic. Wraz z nimi koncertował w kraju i za granicą goszcząc na większości polskich festiwali muzyki dawnej w Warszawie, Krakowie, Starym Sączu, Wrocławiu, Gdańsku czy Radomiu. Koncertuje też i nagrywa z wieloma zespołami muzyki dawnej, między innymi: Ars Nova, La Tempesta, Schola Gregoriana Silesiensis, Sabionetta czy Alta. Spośród licznych nagrań, w których uczestniczył, najbardziej ceni te powstałe wraz z zespołem Trombastic. Na szczególną uwagę zasługuje płyta Battalia, która w 2010 roku została nagrodzona przez Związek Producentów Audio Video statuetką Fryderyk.
Piotr Dąbrowski od kilku lat podnosi swoje umiejętności gry na puzonie historycznym uczestnicząc regularnie w kursach mistrzowskich u takich sław puzonu historycznego jak Wim Becu, Adam Woolf czy David Yacus. Artysta chcąc pogłębić muzyczną wiedzę teoretyczną niezwykle przydatną w wykonawstwie historycznie poinformowanym podjął studia na wydziale muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego gdzie obecnie pisze pracę magisterską na temat historii puzonu.
IASON MARMARAS – klawesyn
Iason Marmaras to instrumentalista klawiszowy, śpiewak oraz założyciel i lider zespołu os orphicum. Zdobył tytuł magistra w klasie klawesynu (2012) pod kierunkiem Fabio Bonizzoni i Tona Koopmana oraz licencjata w śpiewie dawnym (2011) w klasie takich profesorów jak Barbara Pearson, Kees Jan de Konig, Jill Feldman, Michael Chance i Peter Kooij w Konserwatorium Królewskim w Den Haag, Holandia.
Iason występował jako instrumentalista continuo, śpiewak-solista oraz jako chórzysta i członek zespołu pod kierunkiem takich muzyków jak Jos van Veldhoven, Jos Vermunt, Peter van Heyghen, Charles Toet, Jan Kleinbussink, Jaap ter Linden, Peter Kooij, Harry van der Kamp i Fabio Bonizzoni. W 2009 r. wykonał partię Lesbo w Agrypinie G.F. Haendla pod batutą Hernána Schvartzmana, a w 2011 r. występował jako Amor w Koronacji Poppei pod dyr. Markellosa Chrysikopoulosa. Jest również uznanym nauczycielem śpiewu i regularnie akompaniuje sopranistce Stefanie True oraz kontratenorowi Janowi Kullmannowi. Jeszcze przed rozpoczęciem gry na klawesynie, Iason z powodzeniem występował jako wykonawca continuo i improwizator gry na fortepianie. Gra continuo i improwizacja są ważnym elementem jego wykonawstwa, mimo tego, że dziś jest to w dużej mierze zaniedbywana technika muzykowania. Jego wszechstronna miłość do muzyki przyczyniła się do żywego (i wciąż rosnącego) zainteresowania przewodzeniem i dyrygowaniem zespołami. Podczas swoich studiów organizował i dyrygował na wielu koncertach, realizując wskazówki dyrygenckie Hernána Schvartzmana i Marine Fribourg.